به کمک اینترنت، تولید محتوا و رسانه محدود به شبکه های قدرت نیست. با این حال، نصیر یاسین جزو اندک افرادی است که برای صلح محتوا تولید می کند.
تب بلاگر شدن یا ویلاگر شدن چند سالی است که فراگیر شده است. این روزها در اکسپلورر اینستاگرام و در میان ویدیوهای یوتیوب، چهره هایی را می بینیم که با سمبل کردن چند برداشت سریالی از فیلمهای کوتاه را تولید و منتشر می کنند. حتی برخی شهرت نسبی از این راه هم به دست آورده اند. متاسفانه باید اعتراف کرد که بسیاری از ما، بدون پلک زدن تا آخرین ثانیه از فیلمهای این حضرات را به تماشا می نشینیم. نمونه های داخلی و خارجی هم دراین موضوع چه بسیار که می شود مثال زد. علی الخصوص، نمونه های وطنی که تعدادشان به شدت رو به افزایش است.
اما کثرت این تولیدات زرد، دلیل بر بی اهمیت بودن محتوای تولید شده توسط آن اقلیت کار درست که پشت هر محصولشان فکر و زحمت زیادی صرف شده است نیست. یکی از این افراد، نصیر یاسین است که حتماً چهره اش برای شما آشناست. ویلاگری که ویدیوهایی که برای Social Media تولید می کند و بعضی از آنها حتی 50 میلیون بار دیده می شود.
قبل از پرداختن به کسب و کار، کمی در مورد زادگاه و شرایط زندگی نصیر در دو دهه اول عمرش بپردازیم:
یاسین در سال 1992 در یک خانواده فلسطینی مسلمان اما در اسرائیل به دنیا می آید. در کشوری با حدود 9 میلیون نفر جمعیت، که تنها 75% از مردمش دین یهودی دارند. به عبارتی گروههای مختلف شامل یهودی، مسیحی و عرب مسلمان، عرب مسیحی و چند گروه با آیین و مذهب دیگر با مرزبندی ایدئولوژیکی و مذهبی جدی، همزیستی تقریباً پیچیده ای با هم دارند. پیچیدگی که مرزبندی نانوشته ای در این کشور به وجود می آورد و به روی نحوه زندگی مردمش به شدت تاثیر می گذارد. بطوریکه که تصور کنید یک روستای سی هزار نفره به طور کامل عرب نشین و روستای همجوارش کاملاً یهودی نشین و جالبتر اینکه تعامل مردم این دو روستا با هم در طول سال صفر.
یاسین هم در این فضا بدون هیچ دوست یهودی و یا پرچمی که بتواند با افتخار بدست بگیرد بزرگ شده است. البته این موضوع در مورد پرچم فلسطین هم صادق هست. چون که هیچگاه در آن کشور نبوده است و احساسی هم به آن ندارد. به همین دلیل، همیشه سقف بتونی با ارتفاع کوتاهی رو بالای سر خود حس می کند. جنس این سقف از شیشه نیست که با تلاش و این در اون در زدن ترک بردارد و بریزد تا و فضای رشدش محیا شود. برای برداشتن این سقف سالها و نسلها زمان لازم است.
در این اوضاع پیچیده حاکم، مهاجرت تنها گرینه موجود برای یاسین 24 ساله است. اینکه شانس زندگی خود را در جای دیگری فراهم کند و بعد از چند سال با دست پر و اعتبار بیشتری برگردد تا بتواند تاثیر بیشتری بر شرایط حاکم بگذارد. در سال 2010، به واسطه پذیرشی از دانشگاه هاروارد در رشته اقتصاد اسرائیل را به مقصد آمریکا ترک می کند. همزمان در هنگام تحصیل دوره های مهندسی نرم افزار را هم می گذراند. پس از فارغ التحصیلی در سال 2014، در یک شرکت فعال در عرصه فناوری اطلاعات مشغول به کار می شود. اما هدف بزرگی که از جوانی در سر می پروراند او را به سمت ترک کار و آغاز سفر هزار روزه تولید و انتشار سری فیلمهای کوتاه در فضای مجازی هدایت می کند. این هدف چیزی نیست جز تاثیر گذاری هر چند کم بر برقراری صلح و نزدیک کردن جوامع و گروه های مختلف مردم به یکدیگر. فیلمهایی که در قالب برند ناس دیلی (ناس به معنی مردم در عربی) در پلتفرمهای مختلف وایرال شد و موفقیت، ثروت و شهرت را برای یاسین جوان رقم زد.
در اپیزود چهارم پادکست تاجر، به داستان زندگی و کسب و کار این جوان پرداخته ام که شنیدن آن خالی از لطف نیست.
